با اینکه در قرن ۲۱ تصویر زنان همواره با اعتماد به‌نفس، زیبایی و استقلال همراه بوده، اما با این حال در همه‌ی کشور‌های دنیا این امر عملی نشده است. در بعضی کشور‌های دنیا، زنان امروزه نیز با مشکلاتی مثل جهل، تبعیض و قوانینی علیه خود دست و پنجه نرم می‌کنند. از این رو همه‌ی افراد به نوبه‌ی خود باید قدمی در جهت بهبود این اوضاع بردارند تا این کره‌ی خاکی به مکانی بهتر برای زنان تبدیل شود.

۱۰. ایالات متحده

ایالات متحده همواره به عنوان یکی از بهترین کشور‌های دنیا شناخته شده است، اما این کشور در امور مربوط به زنان جایگاهی در میان کشور‌های پیشرفته در اختیار ندارد. تنها کشور غربی که در این فهرست وجود دارد ایالات متحده است که هرساله در این کشور آزارها، تجاوز‌ها و بی‌عدالتی‌های زیادی علیه زنان در آن اتفاق می‌افتد.

جالب است بدانید که ایالات متحده بیشترین تعداد شکایت زنان در رابطه با تجاوز جنسی را در دنیا دارد که همین امر وضعیت بد جامعه‌ی این کشور را نشان می‌دهد. اخیراً زنان این کشور با راه‌اندازی پویشی به نام «MeeToo» با بیان کردن تجربه‌های تلخ خود در مورد آزار و اذیت‌های موجود، سعی در بهبود این وضعیت داشته‌اند، با این حال آمار‌ها حاکی از عدم بهبود اوضاع در این کشور دارند. به امید روزی که زنان در این کشور به جایگاه بهتری دست یابند.

۹. نیجریه

نیجریه دیگر کشوری است که در آن هرساله زنان زیادی قربانی سنت‌های غلط، تجاوز‌ها و جنگ‌های داخلی می‌شوند. سازمان حقوق بشر نظامیان این کشور را به شکنجه و قتل‌عام غیر نظامیان، مخصوصاً زنان این کشور طی جنگ ۹ ساله داخلی متهم کرده است. نیجریه همچنین به عنوان یکی از بدترین کشور‌ها در زمینه‌ی قاچاق انسان به حساب می‌آید و هرساله زنان زیادی نیز به این طریق قربانی سوء مدیریت در این کشور می‌شوند.

۸. یمن

هشتمین کشور موجود در این فهرست، کشور یمن است که با وجود مشکلاتی نظیر خشونت‌های غیرجنسی، مشکلات بهداشتی و اقتصادی و فرهنگ پایین و همچنین خطر ابتلا به بیماری‌های جنسی به یکی از بدترین کشور‌ها برای زنان تبدیل شده است.

جنگ‌های مداوم باعث شده است که در این کشور حدود ۲۲میلیون نفر در فقر زندگی کنند و همین مسئله به یکی از بحران‌ها در بنیاد‌های حقوق بشر در سراسر دنیا تبدیل شده است. زنان و دختران زیادی در این کشور در معرض خشونت‌های غیرانسانی و همچنین سوء استفاده‌های جسمی و روانی قرار دارند. پویش‌های زیادی در سراسر دنیا در جهت بهبود وضعیت زنان این کشور تشکیل شده‌اند، اما متاسفانه تا به امروز نتوانسته‌اند باعث تغییر وضعیت حاکم بر این کشور شوند.

۷. جمهوری دموکراتیک کنگو

این کشور سال‌ها است که به علت جنگ‌های منطقه‌ای و هرج‌ومرج‌های فراوان به یکی از بدترین کشور‌ها برای زنان تبدیل شده است و هرساله زنان و دختران زیادی در این کشور مورد سوء استفاده‌ی جنسی قرار می‌گیرند. در جمهوری کنگوی شرقی، جنگی که در گذشته جان بیش از ۳میلیون نفر را گرفته است دوباره شعله‌ور شده است و زنان در خط مقدم این جنگ قرار دارند.

بسیاری دیگر از بانوان این کشور توسط شبه نظامیان و گروه‌های تروریستی دیگر مورد سوء استفاده قرار می‌گیرند. مسئله‌ی امنیت و رفاه بانوان در این کشور به یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های گروه‌های بشردوستانه تبدیل شده است. آمار‌ها حاکی از آن است که روزانه بیش از ۱۱۰۰ مورد تجاوز در این کشور گزارش می‌شود. از سال ۱۹۹۶ تا به امروز نیز بیش از ۲۰۰هزار تجاوز به صورت رسمی گزارش شده است. همین اعداد نشان دهنده‌ی وضعیت وحشتناک حاکم در این کشور است.

۶. پاکستان

ششمین کشور این فهرست، کشور آسیایی پاکستان است. در مناطق قبیله‌ای این کشور زنان به منظور جبران خطا‌های مردان، مورد شکنجه و بعضی سوء رفتار‌ها قرار می‌گیرند. اما چیزی که در این کشور به طور چشم‌گیری در حال افزایش است، قتل‌های ناموسی و مربوط به خانواده است و فعالان حیطه‌ی حقوق بشر و سیاستمداران در این کشور با موج جدیدی از افراط گرایی مذهبی مواجه هستند.

زنان و دختران در این کشور در معرض سوء رفتار‌های زیادی هستند و متاسفانه این کشور قانونی برای محافظت از زنان در برابر خشونت‌های خانگی ندارد. پاکستان به علت تبعیض‌ها در حیطه‌های گوناگون، عدم امکانات رفاهی و سنت‌های قدیمی علیه زنان به یکی از بدترین کشور‌ها برای زندگی زنان تبدیل شده است. طبق آماری ارائه شده، در این کشور حدود ۹۰درصد از زنان در زندگی خود خشونت خانگی را تجربه کرده‌اند.

۵. عربستان سعودی

این کشور با اینکه یکی از غنی‌ترین کشور‌ها در زمینه ذخایر نفت و گاز به حساب می‌آید، اما در زمینه‌ی دفاع از حقوق زنان، از بدترین کشور‌های دنیا محسوب می‌شود. سنت‌های قدیمی و غلط، تبعیض در زمینه‌های مختلف و حتی در مواردی عدم به رسمیت شناختن زنان، این کشور را به کشوری ضعیف در حیطه‌ی حمایت از حقوق زنان تبدیل کرده است. زنان در این کشور سال‌ها حتی حق رانندگی نیز نداشتند.

در ﺳﺎﻝ ۲۰۱۱ ﺯﻧﺎﻥ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ پویشی ﺩﺭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﻪ ﻣﻤﻨﻮﻋﯿﺖ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ «ﻣﻨﺎﻝ ﺷﺮﯾﻒ» ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺯﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻸ ﻋﺎﻡ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺨﺶ ﻓﯿﻠﻢ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩﺍﯼ در پی ﺩﺍﺷﺖ. خوشبختانه اخیراً در این کشور اقداماتی در جهت بهبود قوانین و از بین رفتن تبعیض‌ها علیه زنان صورت گرفته است، اما با این وجود نیز این کشور راه زیادی را در جهت رسیدن به چشم‌انداز روشنی برای حمایت از زنان در پیش دارد.

۴. سومالی

بیش ار دو دهه جنگ، سومالی را به کشوری جنگ زده تبدیل کرده است. جنگ‌های رخ داده در این کشور به آتش خشونت علیه زنان دامن زده است. هر ساله آمار‌های وحشتناکی درباره‌ی حقوق زنان در این کشور منتشر می‌شود که جامعه‌ی جهانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در این کشور تنها ۷درصد کرسی‌های مجلس مربوط به زنان است.

در بین دختران متولد شده در سومالی تنها ۹درصد در مراکز درمانی و بیمارستان‌ها متولد شده‌اند. سومالی از نظر دسترسی زنان به امکانات بهداشتی و رفاهی یکی از بدترین کشور‌های دنبا محسوب می‌شود. البته یکی از اصلی‌ترین دلایل این اتفاقات وضعیت ضعیف اقتصادی اغلب مردم سومالی است. در این کشور حتی بسیاری از مردم در تهیه کردن غذای روزانه و آب آشامیدنی نیز مشکلاتی جدی دارند.

۳. سوریه

از سال ۲۰۱۱ که جنگ داخلی در این کشور شروع شده است تا به امروز زنان زیادی در کشور سوریه مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند. سوء استفاده‌های جسمی و روانی سالانه زنان زیادی را در این کشور تهدید می‌کند. این کشور از نظر دسترسی به امکانات بهداشتی و سوء رفتار‌های جنسی و غیرجنسی یکی از بدترین کشور‌ها برای زنان به حساب می‌آید. خشونت‌های خانگی، ازدواج در سنین پایین و تولد نوزادان ناخواسته هرساله زندگی زنان زیادی در سوریه را تحت الشعاع خود قرار می‌دهد. با وجود تشکیل پویش‌های جهانی فراوان در جهت بهبود اوضاع زنان این کشور، جنگ‌های داخلی مانع تغییر وضعیت زنان و دختران این کشور می‌شود.

۲. افغانستان

دومین کشور این فهرست، کشور افغانستان است که به دلیل وجود گروه‌های تروریستی متعدد و جنگ‌های داخلی وضعیت زنان این کشور به‌شدت نابسامان است. حدود ۸۰درصد زنان و دختران این کشور بی‌سواد هستند و بسیاری از زنان به علت کمبود امکانات و نبود مکان‌های درمانی در اثر زایمان جان خود را از دست می‌دهند. امید به زندگی زنان در کشور افغانستان تنها ۴۵ سال است که همین امر افغانستان را به یکی از بدترین کشور‌ها در این زمینه تبدیل کرده است.

پس از ۳ دهه سرکوب و جنگ، تعدادی زیادی از زنان افغانستان قربانی تجاوزات جنسی شده‌اند. زنان در بیشتر از نیمی از ازدواج‌ها در کشور افغانستان سنی کمتر از ۱۶ سال دارند. آمار‌های تاسف‌باری در مورد زایمان در این کشور وجود دارد. حدود ۸۵درصد از نوزادان این کشور در مراکز درمانی به دنیا نمی‌آیند. همچنین این کشور بالاترین میزان مرگ و میر مادران را در حین زایمان در اختیار دارد. افغانستان به عنوان بدترین کشور برای زنان در سه حوزه‌ی خشونت غیرجنسی، دسترسی به امکانات بهداشتی و دسترسی به منابع اقتصادی شناخته می‌شود. به امید اینکه روزی این کشور به مکانی ایده‌آل برای زندگی زنان تبدیل شود.

۱. هندوستان

بر اساس تحقیق‌های انجام شده، کشور هندوستان به عنوان بدترین کشور در حوزه‌ی خشونت‌های جنسی و برده داری نوین برای زنان شناخته می‌شود. آمار‌ها حاکی از آن است که در این کشور هر ۳ دقیقه یک جرم علیه زنان رخ می‌دهد و هر ۲۹ دقیقه نیز یک زن در این کشور مورد تجاوز قرار می‌گیرد. متاسفانه در قرن گذشته حدود ۵۰میلیون از زنان در حین زایمان یا سقط جنین، در این کشور جان خود را از دست داده‌اند. تخمین زده می‌شود که حدود ۱۰۰میلیون زن در این کشور قربانی قاچاق انسان شده‌اند.

در این کشور حدود ۴۴درصد از زنان قبل از ۱۸ سالگی ازدواج می‌کنند. خشونت خانگی دیگر موضوعی است که در کشور هندوستان رواج دارد. به طوری که حدود ۷۰درصد زنان در این کشور در طول زندگی خود مورد خشونت خانگی قرار گرفته‌اند. دولت هندوستان هرساله تلاش‌های گسترده‌ای در جهت جلوگیری از قاچاق انسان و خشونت خانگی انجام می‌دهد، اما با این وجود نیز این کشور به یکی از بدترین کشور‌ها برای زندگی زنان تبدیل شده است.

منبع: wonderslist

 هر ساله، MasterCard بر اساس تحقیقات شخص ثالث، تجزیه و تحلیل اختصاصی و داده‌های عمومی از بین ۲۰۰ شهر جهان، محبوب‌ترین کلانشهر‌های جهان برای بازدید و گردشگری را معرفی می‌کند. در این مطلب محبوب‌ترین شهر‌های جهان در سال ۲۰۱۹ را به شما معرفی می‌کنیم.

۱۰. آنتالیا، ترکیه ۱۲.۴۱ میلیون بازدید کننده خارجی در طول سال ۲۰۱۹ داشته است. قایق‌های تفریحی گردشگری فراوانی در بندر مرکزی این شهر قدیمی دیده می‌شوند.

۹. در سال ۲۰۱۹، توکیو، ژاپن ۱۲.۹۳ میلیون بازدید کننده داشته است. در تصویر زیر گردشگران چینی جلوی کاخ شاهنشاهی عکس می‌گیرند.

۸. استانبول، ترکیه ۱۳.۴۰ میلیون بازدید کننده داشته است. تصویر زیر گردشگران را در حال بازدید از مسجد «سلطان الهمت» دوران عثمانی که به نام «مسجد آبی» نیز معروف است نشان می‌دهد.

۷. شهر نیویورک، ایالات متحده ۱۳.۶۰ میلیون بازدید کننده خارجی داشته است. در تصویر زیر توریست‌های ژاپنی جلوی مجسمه آزادی ژست می‌گیرند.

۶. کوالالامپور، مالزی ۱۳.۷۹ میلیون بازدیدکننده در سال ۲۰۱۹ داشته است. در تصویر زیر گردشگران در مقابل برج‌های دیدنی «پتروناس» مالزی سلفی می‌گیرند.

۵. در سال ۲۰۱۹، سنگاپور میزبان ۱۴.۶۷ میلیون گردشگر خارجی بوده است. در عکس زیر گردشگران از «پارک مرلیون» دیدن می‌کنند.

۴. در این سال دبی، امارات متحده عربی ۱۵.۹۳ میلیون بازدید کننده خارجی داشته است. گردشگران با شتر‌ها در ساحل «جمیرا» عکس یادگاری می‌گیرند.

۳. لندن، انگلیس میزبان ۱۹.۰۹ میلیون بازدید کننده خارجی در سال ۲۰۱۹ بوده است. گردشگران با تلفن‌های همراه خود در پل «وست مینستر» عکس می‌گیرند.

۲. پاریس، فرانسه ۱۹.۱۰ میلیون بازدید کننده خارجی داشته است. گردشگران در حال قدم زدن در کنار هرم لوور در خارج از موزه لوور.

۱. بانکوک، تایلند ۲۲.۷۸ میلیون بازدید کننده خارجی را درسال ۲۰۱۹ به خود جذب کرده است. بانکوک، پایتخت تایلند در این سال توانست از پاریس و لندن پیشی بگیرد و به عنوان محبوب‌ترین شهر جهان برای گردشگران معرفی شود. بانکوک برای چهارمین سال پیاپی است که به این عنوان دست می‌یابد.

منبع: News۱۸

 طبق گفته دانشمندان، تعداد درختان روی کره زمین، ۱۲ برابر ستارگان موجود در کهکشان راه شیری است. پس جای تعجب ندارد که گاهی اوقات طبیعت سیاره‌ی ما، شاهکار‌هایی را ایجاد می‌کند که آنچنان منحصر به فرد هستند که تا وقتی آن‌ها را با چشمان خود نبینیم، نمی‌توانیم واقعی بودن آن‌ها را باور کنیم.ولی خیالتان راحت باشد که تمام آن‌ها واقعی می‌باشند!

۱. «فلای گیسر»، نوادا، ایالات متحده

۲. سد «کورتون»، نیویورک، ایالات متحده

۳. بازتاب «کانیون»، یوتا، ایالات متحده

۴. دریاچه بایکال، روسیه

۵. حفره بزرگ آبی، بلیز

۶. رودخانه درختی، ایسلند

۷. دریاچه «هیلر»، استرالیا

۸.آتشفشان «دالول»، اتیوپی

۹. ساحل نور، مالدیو

۱۰. یک غار یخی در نزدیکی آتشفشان

موتنوفسکی، روسیه

۱۱. منطقه «میو چای»، ویتنام

۱۲.صبح یخبندان «پالوز»، ایالات متحده

۱۳. آبشار زیر آب، «لو مورن برابانت»، موریس

۱۴.دریاچه «ساروگستون»، جزایر فارو،

دانمارک

۱۵. برکه همیلتون، تگزاس

۱۶. صخره گچی «بیچی هد»، انگلستان

۱۷. کوه تیانژی، چین

۱۸. «پاموکاله»، ترکیه

۱۹.کوه «رورایما»، آمریکای جنوبی

۲۰. رودخانه پنج رنگ، کلمبیا

منبع: brightside

ممکن است مردم نسبت به وزن خود یا اینکه چقدر پول دربیاورند و اینکه چطور آن را بیشتر کنند نیز رفتاری وسواس‌گونه و غیرطبیعی داشته باشند. در بسیاری از کشور‌ها مردم به دنبال راه‌هایی برای حل این مشکلات هستند. با این وجود برخی کشور‌ها کشش وسواسی نسبت به برخی چیز‌ها را به مرحله‌ای تازه برده و وسواس‌ها و تمایلات همگانی متفاوتی را ایجاد کرده اند که به هیچ عنوان طبیعی و معمول نیستند. در ادامه این مطلب می‌خواهیم شما را با کشور‌هایی آشنا کنیم که به یک چیز خاص عادت وسواس‌گونه دارند.

 در درس‌های جغرافیای مدرسه، مجبور بودیم چیز‌های خسته کننده‌ای بخوانیم: جمعیت کشور‌های مختلف، اندازه دریا‌ها و اقیانوس‌ها و .... اما فکرش را می‌کردید که نقشه‌ها می‌توانند جالب‌تر از فیلم‌های ماجراجویی باشند؟ تنها کاری که باید بکنید این است که از زاویه دیگری نگاه کنید تا حقایق غیرمنتظره‌ای را ببینید. این نقشه‌ها اطلاعات تازه و جالبی در اختیارتان خواهند گذاشت.

برای این مطلب، بحران را یک شرایط ناخوشایند و منفی در نظر گرفته‌ایم که می‌تواند اقتصاد یک کشور را تحت تاثیر منفی خود قرار دهد. در بسیاری از موارد این شرایط و توصیف می‌تواند شامل کشور‌هایی باشد که درگیر فجایعی مانند جنگ، اپیدمی بیماری یا قحط‌سالی باشند.با این وجود گاهی عوامل چنین بحرانی غیرمعمول و گاه عجیب و غریب هستند. بدین ترتیب مسائل ظاهرا کم ارزش و بی‌خطری مانند زاد و ولد کم، کم بودن تعداد کرکس‌ها یا داشتن گاو‌های بیش از حد برای برخی از کشور‌ها بسیار دردسرسازتر و خطرناک‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کند.

۱۰. بحران جمعیتی در کره جنوبی

بحران کاهش رشد جمعیت در کره جنوبی به حدی جدی است که دولت به زنان و مردانی که بچه‌دار می‌شوند پول می‌دهد. نرخ فرزندآوری این کشور در سال ۲۰۱۸ به پایین‌ترین نرخ خود رسیده و اگر به همین شکل ادامه داشته باشد، انتظار می‌رود تا کمتر از ۱۰ سال آینده، رشد جمعیت در این کشور منفی شود و این به معنای افزایش تعداد مرگ و میر‌ها در مقایسه با تولد نوزادان است. اگر راهکاری برای توقف این رویه اندیشیده نشود، بر اساس برآوردها، انتظار می‌رود که جمعیت این کشور در سال ۲۷۵۰ به صفر برسد. در طی تنها ۱۳ سال دولت کره جنوبی بیش از ۱۲۱ میلیارد دلار برای تشویق والدین به داشتن فرزندان بیشتر هزینه کرده است.

امروزه اکثر زوجین کره‌ای واجد شرایط دریافت ماهیانه ۲۷۰ دلار کمک هزینه تولد فرزند از طرف دولت هستند. از اواخر سال ۲۰۱۹ نیز زوجینی که فرزند یا فرزندانی کمتر از ۸ سال دارند می‌توانند روزی یک ساعت کمتر کار کرده و زودتر به خانه بروند. همچنین دولت در حال ساخت مهد کودک‌ها و مراکز مراقبت روزانه بیشتر است. همچنین مردان نیز در صورتی که همسرشان بچه‌دار شود ۱۰ روز مرخصی زایمان دریافت خواهند کرد که هفت روز بیشتر از ۳ روز مرخصی زایمان کنونی است.

۹. بحران گاو‌های بی‌صاحب در هند

ایالت اوتار پرادش در هند امروزه با بحران فلج کننده گاو‌های بی‌صاحب و رهاشده مواجه است. از آنجایی که گاو‌ها موجودات مقدسی شناخته می‌شوند، هندی‌ها از خوردن گوشت آن‌ها خودداری می‌کنند. اگر چه برخی از مردمان غیرهندو در این کشور گاهی اوقات گوشت گاو می‌خورند، اما دولت محلی و گروه‌های مدافع حقوق گاو‌ها عرصه را بر این بخش از جامعه هند تنگ می‌کنند. این موضوع باعث شده که کشاورزان و پرورش دهندگان احشام انگیزه زیادی برای نگهداری گوساله‌های نر یا گاو‌های ماده خود که دیگر شیر تولید نمی‌کنند نداشته باشند.

اغلب این کشاورزان این گاو‌های بی‌مصرف را در خیابان‌ها رها می‌کنند، زیرا نگهداری از آن‌ها هزینه دارد. در سال ۲۰۱۲، ۱۰۰۹۴۳۶ رأس گاو بی‌صاحب و رها شده در ایالت اوتار پرادش وجود داشت و در سرشماری امسال تعداد آن‌ها بسیار بیشتر خواهد بود. این گاو‌ها باعث آزار کشاورزان و وارد شدن خسارت به آن‌ها شده است، زیرا گاو‌های بی‌صاحب به شکل گله‌ای به مزارع حمله کرده و دانه‌های غلات کشاورزان را می‌خورند. بعضی از این گاو‌ها به مراکز نگهداری از گاو‌های بی‌خانمان و بی‌صاحب برده می‌شوند، اما این مراکز نیز دیگر جوابگوی سیل عظیم گاو‌های رها شده نیستند. این روز‌ها کشاورزان و اعضای جوامع مدافع حقوق گاوها، این گاو‌ها را در ساختمان‌های دولتی مانند مدارس و بیمارستان‌ها زندانی می‌کنند.

۸. بحران پاسپورت در ونزوئلا

در سال‌های اخیر ونزوئلا همواره به دلایل ناخوشایند و منفی در رأس اخبار رسانه‌ها قرار داشته است. این کشور آمریکای جنوبی دارای منابع غنی نفتی با اَبَرتورمی فلج کننده مواجه است که اقتصاد این کشور را به نابودی کشانده است. در شرایطی که دو نفر ادعای ریاست جمهوری در کشور را دارند، مشکلات زیادی در ونزوئلا وجود دارد که به نظر نمی‌رسد به این زودی‌ها رفع شوند. از سال ۲۰۱۴ تاکنون بیش از ۲.۳ میلیون نفر ونزوئلا را به مقصد دیگر کشور‌های آمریکای لاتین ترک کرده‌اند. علاوه بر این، بسیاری نیز هنوز به خاطر نداشتن پاسپورت توان خارج شدن از کشور و ورود قانونی به کشور‌های همسایه را ندارند.

بحران پاسپورت در ونزوئلا چنان شدید است که کشور‌های همسایه به ونزوئلایی‌هایی که تاریخ اعتبار پاسپورتشان به پایان رسیده نیز اجازه ورود می‌دهند. با این وجود ونزوئلایی‌هایی که پاسپورت ندارند نمی‌توانند از کشور خارج شوند. گرفتن پاسپورت یا اسنادی که باید توسط دولت ونزوئلا صادر می‌شد حتی قبل از بحران اقتصادی نیز پروسه‌ای طولانی و پرپیچ و خم بود و اکنون بسیار بدتر نیز شده است. کارکنان اداره پاسپورت ونزوئلا عمداً روند صدور پاسپورت را به تعویق می‌اندازند تا متقاضیان مجبور شوند برای تسریع این پروسه بین ۱۰۰۰ تا ۵۰۰۰ دلار به عنوان رشوه به آن‌ها بپردازند. این روز‌ها کمتر ونزوئلایی متقاضی پاسپورت یا کسانی که در دستگاه حکومتی روابطی ندارند وجود دارد که بتواند چنین رشوه هنگفتی بپردازد و دولت نیز تمایل چندانی به دادن پاسپورت به شهروندان و اجازه خروج از کشور به آن‌ها را ندارد.

۷. بحران سلامت در ونزوئلا

همچنین ونزوئلا یک بحران دیگر را علاوه بر بحران‌های گفته شده تجربه می‌کند و آن بحران در بخش سلامت و بهداشت این کشور است. دست کم ۲۲۰۰۰ پزشک از کشور فرار کرده‌اند که باعث شده ونزوئلا با بحران عمومی کمبود پزشک مواجه شود. در نتیجه برخی از بیمارستان‌ها تعطیل شده یا به طور نامنظم و موقتی فعال هستند و آن‌هایی که هنوز باز مانده‌اند نیز امکانات کافی برای خدمت‌رسانی به شهروندان ندارند. در این شرایط، بیماران باید هنگام مراجعه به بیمارستان، خود داروها، سرنگ‌ها، دستکش‌های استریل و حتی صابون برای ضد عفونی کردن را خود تهیه کرده و به بیمارستان ببرند. بدین ترتیب بیمارستان‌های ونزوئلا از جایی که افراد در آن درمان می‌شوند به جایی که افراد در آن می‌میرند تبدیل شده است.

بدین ترتیب در بیمارستان‌های این کشور بسیار عادی است که بیماران به خاطر یک بیماری به بیمارستان مراجعه کرده و در طول مدت حضور در آنجا به یک بیماری مرگبار دیگر نیز مبتلا شوند. کمبود شدید دارو و سوء تغذیه نیز بر وخامت اوضاغ افزوده که آن را به یک فاجعه واقعی انسانی تبدیل کرده است. همچنین بر تعداد موارد سوختگی افزوده شده، زیرا افراد ناچارند به جای سیستم‌های گرمایشی و لامپ‌های برقی از آتش چوب و لامپ‌های نفتی استفاده کنند.

۶. بحران غذایی چین

اکنون چندین سال است که چین با بحران غذایی مواجه بوده و جنگ تجاری با ایالات متحده این شرایط را بدتر نیز کرده است. سال گذشته، دولت چین در پاسخ به تعرفه‌های اعمال شده توسط دونالد ترامپ بر کالا‌های چینی وارداتی به ایالات متحده، تعرفه‌های مالیاتی جدیدی روی چندین قلم کالای خوراکی بسیار ضروری خود مانند سویا، سورگوم و ذرت که از ایالات متحده وارد می‌شدند اعمال کرد. جالب این که کمپانی Sinograin که ارگانی دولتی و مسئول ذخیره غلات دولتی است باید این مالیات را بپردازد.

بعد از این ماجراها، شی جین پینگ، رییس جمهور چین، به مناطق شمال شرقی این کشور که بیشترین مزارع کشور را در خود دارد سفر کرده و اعلام کرد که چین باید در زمینه تولیدات کشاورزی و غذایی بیش از قبل خودکفا باشد. تولید محصولات غذایی برای چین همواره دردسرساز بوده است. اگر چه چین یک پنجم جمعیت جهان را داراست، اما کمتر از یک دهم زمین‌های قابل کشاورزی جهان را در اختیار دارد.

علاوه بر این، بخش‌های زیادی از این زمین‌های قابل کشت یا توسط کارخانه‌ها و صنایع اشغال شده یا در اثر فلزات سنگینی که توسط فاضلاب این صنایع تولید شده، مسموم و غیرقابل کشت شده است. بحران غذایی در چین از دهه‌ها قبل آغاز شد، زمانی که بهبود استاندارد زندگی چینی‌ها باعث شد که مردم این کشور از رژیم غذایی عمدتاً مبتنی بر کربوهیدرات به سمت رژیم غذایی غنی از پروتئین روی بیاورند و این در شرایطی است که در این کشور زمین کشاورزی کافی برای کاشت سبزیجات و پرورش احشام وجود ندارد.

در حال حاضر، دولت چین توانسته با واردات غذا و اجاره یا خرید زمین‌های کشاورزی در برخی از کشور‌های قاره آفریقا، آمریکا و البته استرالیا مشکل تامین غذای خود را حل کند. با این وجود، جنگ تجاری با ایالات متحده نشان داده که وارد کردن اقلام خوراکی نمی‌تواند منبعی قابل اطمینان و بادوام برای تامین این نیاز باشد. علاوه بر این، بسیاری از کشور‌هایی که مزارع خود را به چینی‌ها اجاره داده‌اند در دهه‌های پیش رو با افزایش شدید جمعیت روبرو خواهند شد و به زمین‌هایشان برای سیر کردن شکم شهروندان خود نیاز خواهند داشت.

۵. بحران بازیافت پلاستیک در ایالات متحده

این یکی خبری بد برای فعالان محیط زیست است: دولت ایالات متحده نمی‌تواند بسیاری از تولیدات پلاستیکی قابل بازیافت خود را بازیافت کند. چندین سال پیش، مقدار زیادی از پلاستیک‌های قابل بازیافتی که در ایالات متحده استفاده می‌شد در نهایت به چین می‌رسید. این رویه از ژانویه ۲۰۱۸ تغییر کرد، زمانی که چین واردات پلاستیک‌های قابل بازیافت از ایالات متحده را ممنوع اعلام کرد. بدین ترتیب ایالات متحده برای جایگزینی چین به منظور بازیافت زباله‌های پلاستیکی خود دست به دامان کانادا، ترکیه، مالزی و تایلند شد.

در نیمه اول سال ۲۰۱۷، ایالات متحده بیش از ۴۰۰۰ تن پلاستیک قابل بازیافت را به تایلند صادر کرده بود. در مدت ۶ ماه پس از ممنوعیت واردات این پلاستیک‌ها به چین، صادرات زباله‌های پلاستیکی ایالات متحده به تایلند به بیش از ۹۱۰۰۰ تن رسید که ۱.۹۸۵ درصد افزایش را نسبت به سال قبل نشان می‌دهد. اما این کشور‌ها پلاستیک ایالات متحده را نمی‌خواهند. مالزی بر روی این اقلام مالیات وضع کرده و انواع پلاستیک‌هایی که می‌تواند وارد کند را محدود کرده است و دولت تایلند نیز قول داده که تا دو سال آینده واردات پلاستیک از ایالات متحده را به کلی ممنوع خواهد کرد. در پاسخ به این موضوع، برخی از ایالت‌های آمریکا یا بازیافت برخی از انواع پلاستیک‌ها را کنار گذاشته و یا بازیافت را به طور کلی رها کرده‌اند.

۴. بحران زاد و ولد در چین

چند دهه پیش، دولت چین برای کنترل جمعیت در حال رشد فزاینده خود سیاست تک فرزندی را تصویب و به اجرا گذاشت. این قانون با وسواس شدیدی اعمال شد و دولت حتی در موارد متعددی به سقط جنین اجباری و عقیم کردن افرادی که از اجرای آن سرباز می‌زدند استفاده کرد. در سال ۲۰۱۵، دولت چین سیاست دو فرزندی را جایگزین سیاست تک فرزندی کرد، زیرا مشخص شد که رشد جمعیت در این کشور نیز مانند کره جنوبی با کاهش مواجه شده است.

اما به نظر می‌رسد که زوجین چینی همچنان داشتن یک فرزند یا نداشتن فرزند را ترجیح می‌دهند. دولت چین می‌خواهد که زوجین بیش از یک فرزند داشته باشند و به همین دلیل با تبلیغات و پروپاگاندای ملی محور آن‌ها را به فرزندآوری بیشتر «برای وطن» تشویق می‌کند و رسانه‌های دولتی نیز بچه‌دار شدن والدین را یک مسئله ملی و فراتر از حریم خانواده می‌نامند. دولت در نظر دارد به خانواده‌هایی که صاحب دومین فرزند می‌شوند کمک هزینه مالی بپردازد. همچنین صحبت‌هایی در مورد کاهش مالیات برای خانواده‌های دارای دو فرزند و حتی کنار گذاشتن سیاست دو فرزندی و آزاد گذاشتن زوجین در داشتن هر تعداد فرزندی که بخواهند نیز در دولت این کشور شنیده می‌شود.

۳. بحران کرکس در هند

هند در گذشته کرکس‌های زیادی داشت و جمعیت کرکس در این کشور چنان بالا بود که کسی نیازی به سرشماری آن‌ها نمی‌دید به طوری که در اوایل دهه ۱۹۹۰ تعداد این پرندگان در کشور بیش از ۴۰ میلیون مورد گزارش شده بود. این موضوع بین سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۷ با تغییری شدید همراه شد که در طی آن جمعیت کرکس‌ها با ۹۷ تا ۹۹.۹۹ درصد کاهش مواجه شد به نحوی که اکنون تنها ۲۰۰۰۰ کرکس در این کشور وجود دارند. جالب این که هیچ کسی متوجه کاهش جمعیت کرکس‌ها نشده بود تا اینکه روستاییان و محققان به ناگاه متوجه شدند که دیگر مانند گذشته کرکس به چشمشان نمی‌آید.

برخی کشاورزان حتی ادعا می‌کردند که ایالات متحده کرکس‌های کشورشان را به سرقت برده است. یادتان هست که گفتیم هندی‌ها گوشت گاو نمی‌خورند؟ در واقع مزرعه‌داران هندی، گاو‌های مرده خود را به کرکس‌ها می‌دادند. متاسفانه، دیکلوفناک که یک داروی مُسکن معمول است که هندی‌ها برای گاو‌های خود استفاده می‌کنند برای کرکس‌ها مرگبار است.

این دارو باعث از کار افتادن کلیه و مرگ کرکس‌هایی می‌شود که از جنازه گاو‌های مرده تغذیه می‌کنند. بدین ترتیب اکنون کرکس کافی برای خوردن لاشه گاو‌ها وجود ندارد که باعث شده تعداد زیادی لاشه گندیده و تجزیه نشده گاو در سراسر هند وجود داشته باشد. بدین ترتیب سگ‌ها و موش‌ها جایگزین کرکس‌ها شده‌اند، اما به اندازه کرکس‌ها تاثیرگذار نیستند. همچنین سگ‌ها و موش‌ها می‌توانند باعث انتقال باکتری‌های موجود در نعش گاو‌ها به انسان‌ها شوند. هند استفاده از دیکلوفناک را ممنوع و برنامه‌هایی برای افزایش جمعیت کرکس‌ها در پیش گرفته است، اما نتیجه دادن این سیاست‌ها زمان‌بر خواهد بود.

۲. بحران خودکشی در کره جنوبی

کره جنوبی یکی از بالاترین نرخ‌های خودکشی را در جهان دارد. در سال ۲۰۱۵ بیش از ۱۳۵۰۰ شهروند کره‌ای خودکشی کرده‌اند که به طور متوسط ۳۷ نفر در هر روز است. بیشتر کسانی که دست به خودکشی می‌زنند شهروندان مسن این کشور هستند که اغلب در فقر زندگی کرده و نمی‌خواهند باری بر روی دوش فرزندان و خویشاوندان خود باشند. بسیاری از افراد سالخورده در کره جنوبی چنان فقیر هستند که برای زنده ماندن به غذا‌های رایگان ارگان‌های خیریه وابسته‌اند. در پاسخ به نرخ بالای خودکشی در کشور، دولت کره جنوبی هر گونه توافق چند جانبه بین افراد برای دست زدن به خودکشی را جرم تلقی می‌کند. همچنین در سال ۲۰۱۱ و با ممنوعیت داروی آفت کش گیاهی خاصی که معمولاً برای خودکشی استفاده می‌شد، نرخ خودکشی در کره جنوبی با ۱۵ درصد کاهش مواجه شد.

۱. بحران انرژی‌های تجدیدپذیر در آلمان

آلمان کشور نماد انرژی‌های تجدیدپذیر است. در یک روز یکشنبه در سال ۲۰۱۷، آن چنان انرژی توسط منابع تجدیدپذیر تولید انرژی این کشور تولید شد که دولت به مصرف کنندگان پول داده تا انرژی بیشتری مصرف کنند. از این پدیده با عنوان «قیمت‌های منفی» یاد شده و در بلژیک، بریتانیا، فرانسه، سوییس و هلند نیز رخ داده بود.

در این گونه موارد، دولت به شهروندان و کارخانه‌ها پول می‌دهد که تجهیزات و ماشین‌آلاتی که به آن‌ها نیاز ندارند را نیز روشن کنند. البته در واقع به آن‌ها پولی پرداخت نمی‌شود بلکه هزینه این مصرف انرژی اضافی از قبض‌های آنان پاک می‌شود. این موضوع بدین دلیل است که انرژی طبیعی و سبز غیرقابل پیش‌بینی و غیرقابل کنترل است. برای مطابقت با نیاز‌ها می‌توان انرژی هسته‌ای یا زغال سنگ را کاهش یا افزایش داد، اما این موضوع در مورد صفحات خورشیدی و توربین‌های بادی صدق نمی‌کند، زیرا آن‌ها با توجه به شرایط آب و هوایی برق تولید می‌کنند.

بدین ترتیب چنین مشکلی در آلمان به پدیده‌ای به نام «فقر انرژی» منجر شده است. فقر انرژی زمانی رخ می‌دهد که شهروندان در پرداخت هزینه‌های برق خود با مشکل مواجه می‌شوند یا آنقدر پول صرف هزینه مصرف برق خود می‌کنند که پول کافی برای تامین نیاز‌های دیگر خود ندارند. این مشکل بدین دلیل رخ می‌دهد که آلمانی‌ها به طور متوسط ۱۷۱ دلار در سال برای قیمت‌های بالای برق به منظور فعال نگه داشتن کمپانی‌های تولید انرژی سبز پرداخت می‌کنند.

منبع: listverse